لیرغب المومنون فی لقاء ربه...
دفاع مقدس و رشادت ها واز خود گذشتگی های رزمندگان ما در طول این دوران،زمانی ارزش و اعتبار حقیقی پیدا می کندکه بفهمیم انگیزه و هدف این عزیزان چه بود؟چه جذبه وکششی در آن فضا وجود داشت که عاشقان جان برکف برای رسیدن به آن سر از پا نمی شناختند؟و از کدامین الگو پیروی می کردند که اینچنین درخشیدند و شمع محفل بشریت شدند؟
آری،این عاشقی و دلدادگی فقط در مکتب حسین ابن علی(ع) معنا پیدا می کند.
لیرغب المومنون فی لقاء ربه...
عجب رازی در این رمز نهفته است!
کربلا آمیزه کرب است و بلا...وبلا افق طلعت شمس اشتیاق است و آن تشنگی که کربلاییان کشیده اند،تشنگی راز است.واگر کربلاییان تا اوج آن تشنگی-که می دانی-نرسند، چگونه جانشان سر چشمه رحیق مختوم بهشت(آ26-مطففین)شود؟
آن شراب طهور که شنیده ای بهشتیان را می خورانند،میکده اش کربلاست و خراباتیانش این مستانند که اینچنین بی سر و دست و پا افتاده اند.
آن شراب طهور را که شنیده ای ،تنها تشنگان راز را می نوشانندو ساقی اش حسین است : حسین از دست یار می نوشد و ما از دست حسین.
الا یا ایها الساقی ادر کاسا وناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها
واین شراب طهور گوارای وجود تمام شهدا،(از صدر اسلام تا به امروز )باد...
راستی،هیچ پرسیده ای که عالم شهادت بر چه شهادت می دهد که نامی اینچنین بر او نهاده اند؟
یا حق
(بر گرفته از دست نوشته های شهید آوینی)
